Instalacja będąca subiektywnym portretem Warszawy, na który składają się historie mieszkańców stolicy. Autorka, Wioletta Gołębiewska, kreśli je za pomocą zdjęć i refleksji na temat przedmiotów szczególnie bliskich sercom swoich rozmówców. W DSH będzie można poznać wspomnienia, którymi podzieliło się blisko 50 osób. Wszystkie opowieści tworzą małe archiwum warszawskich historii, zarówno tych współczesnych, jak i tych sprzed wielu lat.
W 2012 roku spotkałam się z 49 osobami, które łączyło jedno: wszystkie mieszkały w Warszawie, niektóre od pokoleń, inne od paru lat. Każdą z tych osób poprosiłam o wybranie jednej rzeczy, która jest dla niej cenna nie ze względu na wartość materialną, lecz emocjonalną. Robiłam zdjęcia danego przedmiotu i nagrywałam jego historię. Opowieści te kondensowałam potem w kilku linijkach tekstu, starając się jak najwierniej oddać ton oryginalnej wypowiedzi i prosząc moich bohaterów o autoryzację ostatecznej wersji. Pomysł na projekt zrodził się z jednej strony z towarzyszącej mi od dłuższego czasu refleksji nad naszym stosunkiem do rzeczy, a z drugiej z pytania o tożsamość miasta, w którym mieszkam od 20 lat. Warszawa to miejsce szczególne, zarówno z racji jej pozycji miasta stołecznego, jak i złożonej i bolesnej historii. O takim miejscu nie jest łatwo opowiedzieć. Moja próba polega na przedstawieniu małego wycinka większego obrazu, na jaki składają się małe, prywatne historie mieszkańców, ukryte w drogich im przedmiotach. Moim zdaniem to właśnie ten kolorowy patchwork indywidualnych zdarzeń i przeżyć tworzy historię przez duże H.
Wioletta Gołębiewska
Projekt współfinansowany przez m.st. Warszawa
Organizator: DSH
